حساسیت های دارویی

یک نوع خاص از عوارض جانبی داروها ایجاد واکنش های حساسیتی است . سیستم ایمنی انسان در این موارد دارو را به عنوان یک جسم خارجی شناسایی کرده و بر علیه آن پادتن هایی بنام ایمونوگلوبولین E ایجاد می نماید . وقتی همان دارو مجدداً مصرف شود پادتن های موجود در بدن با تحریک ترشح ماده ای بنام هیستامین سعی در غیرفعال کردن دارو می نمایند ولی این ماده در ساختمان های مختلف بدن مثل ریه ، کلیه و گردش خون عوارضی را ایجاد می نماید .
علائم حساسیت های داروئی
علائم متنوع بوده و گرچه در بسیاری از موارد خفیف هستند ولی گاهی حتی آنقدر شدید می شوند که حیات خود را تهدید می نمایند - عوارض شایع از این قرارند : کهیر ، بثورات جلدی ، خارش پوست ، پرخونی و تورم گلو ودهان .
علائم شدیدتر عبارتند از : اختلالات تنفس - کبودشدن پوست - سرگیجه - غش کردن - اضطراب - گیجی - ضربان تند - تهوع و مشکلات گوارشی .
چه داروهایی بیشتر ، واکنش های حساسیت دارویی ایجاد می کنند ؟
شایع ترین داروی حساسیت زا پنی سیلین است . داروهای شبیه پنی سیلین نیز می توانند حساسیت ایجاد کنند . برخی از داروهای ضد تشنج ، آنتی بیوتیک ها و انسولین نیز در برخی موارد ایجاد حساسیت کرده اند .
نحوه تشخیص واکنش های آلرژیک حساسیت دارویی
پزشک با مشاهده علائم و سابقه مصرف دارو به این تشخیص مظنون می شود اگر این شک وجود داشته باشد که مصرف داروی خاصی موجب حساسیت خواهد شد پیش از مصرف باید تست پوستی انجام گیرد البته این تست فقط مخصوص همان دارو است و در مورد حساسیت به سایر داروها اطلاعاتی به ما نمی دهد . چنانچه سابقه ایجاد حساسیت به دارویی وجود داشته باشد آن دارو باید از دستورات دارویی پزشک حذف گردد .
درمان واکنشهای حساسیت دارویی
مهم ترین اقدام درمانی برطرف کردن علائم است . علائمی مثل کهیر و خارش را با داروهای آنتی هیستامینی برطرف می کنند در موارد معدودی نیز تجویز داروهای کورتونی لازم می شود .
درمان عوارض ریوی مثل تنگی نفس و سرفه با داروهای گشادکننده راه های هوایی ممکن است . ولی در مواردی که علائم شدید بوده و خطر مرگ وجود داشته باشد تزریق داروهای خاصی مثل اپی نفرین ضروری است به هر صورت بهتر است تزریق و استفاده از داروهایی که امکان دارد حساسیت شدید ایجاد نمایند در مرکز درمانی ، تحت نظر پزشک و پس از تست پوستی صورت پذیرد .
با افزایش آنتی بیوتیک های مؤثری که در دسترس می باشند چنانچه فردی به پنی سیلین حساسیت داشته باشد . آنتی بیوتیک دیگری جایگزین پنی سیلین می گردد .
افرادی که حساسیت شدیدی به داروهای خاصی دارند بهتر است فهرست این داروها را بصورت کارتی همراه خود داشته باشند تا در موارد اورژانس از تجویز داروهای خطرناک برای درمان آنها جلوگیری گردد .

آفت دهان چیست ؟

آفت عود کننده :
تعریف : زخمهای عود کننده بطور معمول در دوران طفولیت تا بلوغ شروع می شوند و بهبودی آن حدود ۱ تا ۴ هفته طول می کشد . زخم آفت معمولاً گرد یا بیضی بوده و یک حاشیه قرمز زنگ با مرکز زرد یا خاکستری دارد .

عوامل ایجاد کننده :
علت واقعی این بیماری هنوز ناشناخته است . سابقه خانوادگی در یک سوم بیماران دیده می شود . در حدود ۱۰ تا ۲۰ درصد بیماران اختلالاتی مانند کمبود آهن یا فولیک اسید یا ویتامین B12 دارند .
عواملی مانند هیجانات روحی ، ضربه ، قاعدگی ، حساسیتهای غذایی نیز در ایجاد این بیماری مؤثرند .
این بیماری همچنین در ایدز و بندرت در کودکان همراه با گلو درد و تب و در بعضی از بیماریهای دیگر دیده می شود . با گذشت سن شدت بیماری کاهش و یا بهبود می یابد و تا کنون عامل عفونی برای این بیماری کشف نشده است .

علائم بالینی :
آفت یا یک بیماری شایع بوده و تا ۲۰ درصد جمعیت را مبتلا می سازد . در افرادی که سطح اقتصادی و اجتماعی بالاتری دارند شایعتر است و سه فرم عمده دارد :
۱ - فرم مینور ( کوچک ) که حدود ۸۰ درصد موارد را شامل می شود . این فرم عمدتاً در گروه سنی ۱۰ تا ۴۰ سال دیده شده و ناراحتی مختصری ایجاد می نماید .
زخمهایی بین ۲ تا ۴ میلیمتر در لبها ، گونه ها ، کف دهان و زیر زبان ایجاد می شود . این زخمها در لثه ها ، کام و روی زبان شایع نیستند .
تعداد زخمها در یک زمان معمولاً کم بوده و بین ۱ تا ۶ عدد متغیر است . ضایعات طی ۷ تا ۱۰ روز بهبود یافته ولی با فواصل نامنظمی ممکن است عود کند .
زخمهای معمولاً گرد و یا بیضی بوده ولی ممکن است خطی باشند . رنگ زخم ابتدا زرد رنگ بوده ولی بتدریج خاکستری می شود . حاشیه زخم ملتهب و قرمز رنگ است و بهبودی بدون جوشگاه صورت می پذیرد .
۲ - فرم ماژور ( بزرگ ) حدود ۱۰ درصد موارد را شامل می شود . این زخمها بزرگتر بوده ، عود بیشتری داشته ، مدت بیشتری باقی می ماند و از نوع مینور دردناکتر می باشد . اندازه آنها ممکن است از یک سانتی متر هم بزرگتر شده و در هر جای دهان حتی روی زبان و کام نیز دیده شوند . تعداد آنها کم ( معمولاً ۱ تا ۶ عدد ) و طی ۱۰ تا ۴۰ روز بهبود می یابند . بهبودی آنها می تواند با بجا گذاشتن جوشگاه باشد .
۳ - فرم شبه تبخال : این فرم در سنین کمی بالاتر از فرمهای قبلی دیده شده در خانمها شایعتر است . این فرم بشدت دردناک بوده و آنقدر فواصل عود کم است که زخم تقریباً بطور مداوم وجود دارد .
این فرم با ایجاد تاولهای ریز شروع می شود که سریعاً تبدیل به زخمهای کوچک ( ۲ میلیمتری ) می شوند . این ضایعات در هر جای دهان ممکن است باشند . این زخمها بزرگتر شده و به یکدیگر می پیوندند تا یک زخم ‌بزرگ که طی ۱۰ روز یا بیشتر بهبود می یابد تشکیل شود . بدلیل شباهت ظاهری این فرم آفت به تبخال ، فرم شبه تبخال نام گرفته است ، ولی دلیلی بر دخالت ویروس تبخال در این بیماری وجود ندارد .

پیش آگاهی :
در عمده بیماران بیماری با گذشت عمر بهبود یافته یا دفعات عود کم می شود . در صورتی که در یک فرد بالغ آفت شروع یا تشدید شود بایستی به یک عامل زمینه ای مشکوک شویم .

درمان :
ابتدا بایستی بیماریهایی که آفت معمولاً به همراه‌آنها دیده می شود یا عوامل مستعد کننده عمومی برای ایجاد آفت رد شوند .
درمان همیشه رضایت بخش نیست ولی رعایت بهداشت دهان و استفاده از دهان شویه تتراسایکلین ، می تواند به بهبودی بیمار کمک نماید . در صورتی که ارتباط با یک ماده غذایی ( مثل گردو و پسته و .. ) دیده می شود بایستی آن ماده غذایی از رژیم غذایی بیمار حذف شود .

همه چیز در مورد چای

چای که به زبان انگلیسی TEA و چینی TAY یا CHAI نامیده می شود ، به صورت درخت یا درختچه و مخصوص مناطق استوایی و اطراف آن است . بوته چای دارای برگهای ساده ، غالباً پایا ، متناوب و گل هایی معمولا نر - ماده و منظم است .
چای دارای دو گونه مهم چینی CAMELLTA SINESIS و آسامی CAMELLTA ASSAMICA و یک زیر گونه کامبوجی می باشد . چای را از سرشاخه های جوان و ترد شامل دو یا سه برگ و جوانه های ناشکفته انتهایی و با عملیاتی چند بر روی آنها می سازند .
انواع چای :
تمام انواع چای را می توان به سه گروه عمده تخمیری ( چای سیاه ) تخمیر نشده ( چای سبز ) و نیمه تخمیری ( چای اولانگ و پوچونگ ) تقسیم کرد .
ترکیبات چای :
ترکیبات اساسی برگ چای عبارتند از :
آب ، تانن ، کافئین ( تئین ) ،‌اسانسهای روغنی ،‌آلبومین ، قند پکتین و خاکستر
ارزش غذایی چای :
نوشابه چای علاوه بر کافئین دارای مقداری پروتئین و ئیدراتهای کربن است . چای به تنهایی از نظر مقدار کالری که به مصرف کننده می دهد بسیار کم است و در حدود ۴ کالری در یک فنجان چای ( ۱۷۰ گرم ) می باشد . چای دارای ویتامین های متعددی از گروه B شامل ویتامین B1 و B2 و اسید فولیک و اسید پانتوتنیک و نیز مقدار قابل ملاحظه ای ویتامین P ( نیاسین ) می باشد . برگ سبز چای از نظر ویتامین C ، غنی است .
مراحل تولید چای :
چای به دو شیوه سنتی ( ارتدوکس ) و غیرسنتی ( C.T.C ) تولید می شود . تفاوت این دو شیوه به نوع مالش و لوله کردن برگ سبز چای مربوط است . در شیوه C.T.C کلیه سلولها و رنگدانه های چای اکسیده می شوند و در نتیجه این نوع چای از نظر رنگ و کیفیت نسبت به شیوه سنتی برتری دارد .
مراحل تولید چای به شیوه ارتدوکس ( سنتی )‌ به طور خلاصه عبارت است از :
الف ) پلاساندن
هدف این مرحله کاهش رطوبت برگها به میزان ۴۰ درصد و کاهش مقدار کافئین و تانن و کلروفیل و تبدیل نشاسته به قند می باشد.
ب - مالش
در این مرحله شیره گیاه از سلولها خارج می شود و برای مرحله بعد آماده می شود . در این مرحله ماده گس چای ( تانن ) از سلولها خارج و در اثر تماس با هوا کمی سیاه رنگ می شود .
ج - تخمیر
در این مرحله حدود ۵۰ درصد از تانن چای از بین می رود و قسمتی هم اکسیده و به مواد معطر افزوده می شوند .
در موقع اکسیده شدن تانن همزمان با زیاد شدن رنگ ، بوی علفی و رنگ سبز آن از بین می رود .
د - خشک کردن
در این مرحله برگهای چای به سرعت در حرارت خشک ۸۵-۹۰ درجه سانتیگراد خشک و بلافاصله سرد می شوند .
درجه بندی چای :
چای بعد از عملیات تولید ،‌درجه بندی می شود و به انواع قلمی ، شکسته ، باروتی و خاک چای تقسیم می گردد .
رنگ چای :
چای به سه رنگ مورد استفاده قرار می گیرد :
۱ - چای سیاه ۲ - چای سبز ۳ - چای قرمز
هر سه نوع چای قابض ، محرک ،‌ مسکن و مدر یا ادرارآور و معرق است و دارای اثرات آرام بخشی روی سلسله اعصاب می باشد .
نقش چای در پیشگیری و درمان انواع بیماریها
چای و پلی فنل های موجود در آن نقش بازدارنده علیه بسیاری از کارسینوژنها ( سرطانها ) دارد از جمله سرطانهای پوست ، ریه ، مری ، معده ، کبد ، روده و لوزالمعده و غدد .
چای همچنین باعث از بین بردن سموم ایجاد شده در حین پخت غذا ، کاهش اثرات سوء مصرف بعضی داروها و کشیدن سیگار در بدن ، کاهش انباشتگی آهن در بدن بیماران مبتلا به هموکروماتوزیس، جلوگیری از ابتلا به بسیاری از انواع بیماریهای التهابی و عفونی ، جلوگیری از شکسته شدن DNA و تولید پراکسیدها در بدن و جلوگیری از فساد دندانها می شود . چای به علت وجود فلاونوئیدها باعث جلوگیری از اکسیداسیون چربی و در نتیجه ممانعت از تصلب شرائین بدن ونیز به تعویق انداختن پیری زودرس می شود .
طرز دم کردن چای :
قبل از دم کردن چای ، هنگامی که آن را در قوری می ریزید ، با کمی آب جوش بشویید ( بیشتر به علت شستن تانن چای ) ، سپس به مقدار کافی آب جوشیده در آن بریزید و آن را مدت ۶-۵ دقیقه دم کنید . قوری چای باید چینی و از نوع لعاب مرغوب و بدون سرب باشد . بعد از دم کشیدن چای بهتر است برگهای چای را از آن جدا کرده در این صورت دم کرده مطبوعی به دست خواهد آمد که میزان تانن آن کم است .
چند پیام بهداشتی :
۱- از دم کردن چای در قوری استیل اکیداً خودداری شود ، زیرا چای به خاطر مقدار قابل توجهی تانن با آهن قوری استیل رسوب می دهد .
۲ - برگ چای اگر در جای مرطوب نگهداری شود ، ممکن است دچار کپک زدگی شود که گاهی مصرف این نوع چای ممکن است خطراتی در بر داشته باشد .
۳ - زیاد خوردن چای خطر ناراحتی های گوارشی از جمله مبتلا شدن به زخم معده و اثنی عشر را در افراد مستعد بیشتر می کند .
۴ - در مناطقی که میزان فلوئور در مواد غذایی نایاب است می توان کمبود آن را با خوردن چای جبران کرد .
۵ - هرگز نباید چای را در حالت داغ مصرف نمود به علت آنکه تانن چای در حرارت بالا اثر بدی روی مخاط از جمله مخاط مری می گذارد .
تقلب در چای :
گاهی چای مصرف شده را دوباره مالش و خشک می کنند و بعد از رنگ کردن با چای سالم مخلوط کرده و می فروشد . با روش های آزمایشگاهی انواع چای تقلبی را میتوان تشخیص داد اما یک روش ساده این است که برگهای چای را در لیوانی از آب سرد ریخته ، اگر به سرعت رنگی از آن به صورت رشته های جدا شده مشخص شود چای را رنگ کرده اند .
استانداردهای بسته بندی چای :
استانداردهای بسته بندی چای بدین صورت است که چای باید در بسته بندیهایی نگهداری شود که از گرفتن عطر و طعم از بیرون و از دست دادن عطر خود چای به بیرون جلوگیری کند .
استاندارد دیگر در زمینه میزان آلودگی های چای است که باید انواع کپک و مخمر آن صفر و انواع فلزات سنگین مثل سرب و آرسنیک هر کدام کمتر از 1PPM و بدون هر گونه رنگ و اسانس باشد .